 |
| |
| Maatschappelijke hulp via beeldbellen: “probeer te genieten van de kleine dingen” |
Onze collega Pauliene van Gasteren, maatschappelijke dienstverlener in de Kop van Noord-Holland, werd op 3 april door het Noord-Hollands Dagblad geïnterviewd over hoe haar werk er in corona-tijd uitziet. Lees hier het interview.
Intensief
Pauliene van Gasteren is een van de vijf maatschappelijk dienstverleners van MEE & de Wering die werken in Den Helder en Julianadorp. Normaal ziet Pauliene gemiddeld zo’n vier cliënten op een dag. Cliënten met uiteenlopende hulpvragen. Hulp bij rouwverwerking bijvoorbeeld, of bij schuldsanering, relatieproblemen of bij het aangeven van je eigen grenzen.
“Voorheen hadden we ook wel eens contact via e-mailcontact of WhatsApp, maar niet op deze schaal’’, vertelt Pauliene vanuit huis van waaruit zij nu kantoor houdt. ‘’We proberen nu iedereen telefonisch te benaderen, of via beeldbellen. Je merkt dat dat een stuk intensiever is, je moet intensief luisteren en mist soms het non-verbale deel.’’
“Toch gaat al het werk zo goed en zo kwaad als het kan gewoon door. Je merkt dat andere zaken, zoals overleg met gemeente of andere instanties, sneller verloopt. Normaal moet je bijvoorbeeld allerlei formulieren invullen, spullen moeten langs postkamers. Nu volstaat een mailtje en wordt het snel opgepakt.”
Trainen via WhatsApp
Een pas gestarte assertiviteitstraining (’we hadden net drie bijeenkomsten gehad’) wordt zoveel mogelijk voortgezet. “Met toestemming van alle deelnemers hebben we nu een WhatsApp-groep. Daarin versturen we opdrachten met eventueel filmpjes. We hebben hier in het team wel even over gebrainstormd, hoe pak je zoiets aan? De training is nu net even anders, maar de reacties zijn positief. En het proces staat niet stil.” Soms worden cliënten ’s avonds gebeld, omdat er aan beide kanten van de lijn overdag kinderen rondlopen. “Iedereen heeft er wel begrip voor dat er nu geen wezenlijk contact kan zijn.”
Zorgt het coronavirus nog voor een andere hulpvraag dan normaal? “Van mensen die behoren tot de risicogroep, die lichamelijk zwakker zijn, merken we soms wel dat er wat meer angst leeft. We proberen hen tips te geven om er zo goed mogelijk mee om te gaan. Mensen vinden het toch prettig om zelf boodschappen te blijven doen of het hondje uit te laten.”
Ook het bestrijden van eenzaamheid onder ouderen is iets waarvoor MEE & de Wering zich nu nog harder inzet. “Collega’s van het ouderenwerk bellen veel met oudere cliënten, ook oud-cliënten. En als iemand graag zijn of haar ouders wil opzoeken, probeer elkaar in de tuin te spreken met gepaste afstand. Zo heb ik het zelf ook gedaan met mijn vader die alleen woont. Hebben we even samen in het zonnetje gestaan.”
Videoboodschap
Pauliene van Gasteren probeert een ieder die ze spreekt iets positiefs mee te geven. “Iedereen zit in hetzelfde schuitje. Sowieso nog vier weken veel thuis en weinig naar buiten. Probeer aan het einde van elke dag te bedenken wat er die dag goed is gegaan. En probeer te kijken naar wat er nog wel mogelijk is. Vind elkaar digitaal, door beeldbellen bijvoorbeeld. Of maak voor iemand die jarig is en waar je niet naar toe kan een videoboodschap. Probeer te genieten van de kleine dingen: de natuur die verandert, vogeltjes die zingen, de zon die schijnt. Op die manier kan je het draaglijk maken voor jezelf.”
Bron: Noord-Hollands Dagblad |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
